Ik begon met urbexen uit nieuwsgierigheid naar verlaten gebouwen en de verhalen die ze vertellen. Het idee om verborgen plekken te ontdekken trok me enorm aan.
Mijn eerste locatie was een verlaten fabriek in de buurt van mijn woonplaats. Het was spannend en een beetje eng, maar het gaf me een enorme adrenalineboost.
De geschiedenis en de verhalen die deze plekken vertellen. Elk gebouw heeft zijn eigen unieke charme.
Ja, een verlaten ziekenhuis dat ik ooit heb verkend. De sfeer was zowel griezelig als fascinerend, en vooral de architectuur was prachtig.
Het vinden van een oude, verlaten bibliotheek vol met stoffige boeken.
Een zaklamp, handschoenen, stevige schoenen, een camera, een EHBO-kit en water.
Ja, ik ben een keer door een verrotte vloer gezakt. Gelukkig raakte ik niet gewond, maar het was een goede les in voorzichtigheid.
Ik doe grondig onderzoek naar de locatie, zorg ervoor dat ik de juiste uitrusting heb en vertel iemand waar ik naartoe ga.
Altijd met een partner gaan, beschermende kleding dragen en nooit onstabiele structuren betreden.
Ja, ik heb een keer toestemming gevraagd aan de eigenaar van een verlaten landhuis. Het was verrassend eenvoudig; de eigenaar was blij dat iemand interesse toonde in het gebouw.
Het vinden van veilige toegangspunten en het inschatten van de stabiliteit van gebouwen.
Ik volg strikt de regel 'take nothing but pictures, leave nothing but footprints'. Respect voor de locatie en haar geschiedenis staat voorop.
Begin met veilige, goed gedocumenteerde locaties en ga nooit alleen. Leer van ervaren urbexers en respecteer altijd de locatie.
Ik maak vooral foto's en houd een klein logboek bij van de locaties die ik heb bezocht.
Ik vond eens een volledig intact klaslokaal uit de jaren '60, compleet met lesmateriaal en schoolborden.